‘Het wordt steeds leuker en gezelliger tussen ons’

Joke Bruijs (67) en Frits Landesbergen (58) kenden elkaar al vijfentwintig jaar. Pas toen zij samen een cd maakten dacht Joke ineens: wat gek dat ik hem zo leuk vind! Het bleek wederzijds.

Scène 1

Zaterdagmiddag 14 juli 2003. Thuis bij Joke in Wassenaar.

Joke en Frits werken sinds een paar maanden aan een gezamenlijke cd. Vanmiddag komt Frits de stand van zaken doorspreken.

J: ‘We kenden elkaar al vijfentwintig jaar. We waren collega’s en traden wel eens samen op. Dat was altijd leuk en gezellig. Maar we waren allebei getrouwd en er waren ook geen wederzijdse gevoelens. Maar sinds we in de studio met die cd bezig waren, dacht ik ineens: wat gek dat ik hem zo leuk vind! Dus toen jij die zaterdag met een bosje bloemen kwam aanzetten, sprong mijn hart op. Je zei: “Ik kom toch eens informeren of jij dat ook hebt, wat ik heb”.
F, vertederd: ‘Toen hebben we voor het eerst gezoend.’
J: ‘In de keuken! Ik weet nog wat ik aan had. Een sportieve lange broek met een groen overhemd. Niks bijzonders. Jij zei: “wat zie je er leuk uit!”.’
F: ‘Jij ziet er altijd leuk uit.’
J: ‘’s Avonds had ik een barbecue bij de buren. “Wat ís er toch met je?”, zeiden ze, “Je straalt zo!”’
F: ‘Ik ging meteen daarna met mijn gezin op vakantie.’
J: ‘Waar je vreselijk tegenop zag.’
F: ‘Ja. Het ging al jaren heel slecht tussen mijn vrouw en mij. Zo slecht dat ik een vakantie nauwelijks meer kon opbrengen.’
J: ‘Je deed het om je kinderen geen verdriet te doen. Je was zó aan je jongens verknocht. Voor hen probeerde je je huwelijk te redden.’
F: ‘Maar ik voelde al heel lang aankomen dat het een keer faliekant mis zou gaan. Tegen de tijd dat ik iets voor jou begon te voelen was ik er klaar voor om de knoop door te hakken. Ik wilde op mezelf gaan wonen, in de hoop de band met mijn jongens goed te houden.’
J: ‘Wat dat betreft had ik het makkelijker. Ik was net gescheiden van Boris (Bayer, red.) en woonde alleen in een huurhuis.’
F: ‘Zodra het duidelijk was dat jij hetzelfde voor mij voelde als ik voor jou, kon en wilde ik niet meer terug. Ik was alleen maar blij dat het zo liep. Dat ik door jou ontdekte hoe liefde kan voelen.’

Scène 2

September 2003. Het eerste echte afspraakje: dineren in een bistro in Noordwijk.  

Direct naFrits’ vakantie moest Joke naar het buitenland. Ze hebben elkaar na die eerste zoen dus weinig gezien, maar des te meer aan de telefoon gehad. Frits woont inmiddels apart.

J: ‘Ik wist een supergezellig en lekker restaurant. Daar wilde ik heen om onze verliefdheid te vieren. Bij het reserveren had ik gevraagd of ze ons een beetje met rust wilden laten.’
F: ‘We hadden elkaar zoveel te vertellen!’
J: ‘Ik heb nergens op aangedrongen en jou zelf de beslissing laten nemen of je met mij verder wilde of niet.’
F: ‘Ik had allang besloten dat ik dat wilde. Dat was zo’n beetje het eerste wat ik die avond tegen je zei.’
J: ‘En nu vraag ik je nog regelmatig of je er spijt van hebt. “Nee, nooit”, zeg je dan.’
F: ‘Ik denk niet dat het iedereen gegeven is de ware liefde tegen te komen. Zeker niet op onze leeftijd. Wij liepen er gewoon tegenaan zonder ernaar op zoek te zijn.’
J: ‘Jij was verbaasd dat het met mij allemaal zo vanzelfsprekend ging.’
F: ‘Dat dat bestónd, ja! Het was vanaf het begin leuk en gezellig met jou. En het wordt nog steeds leuker en gezelliger.’  
J: ‘We hebben echt geluk gehad. Ook dat we pas in deze fase van ons leven op elkaar vielen. Ik was nu pas toe aan een man zoals jij. Vroeger had ik je waarschijnlijk saai gevonden.’
F: ‘We moesten eerst van alles meemaken om open te staan voor een relatie als deze. Toen jij van Gerard aan het scheiden was, werd ik voor de eerste keer vader.’
J: ‘Ja, wat een volstrekt andere levens! En nu hebben we zoveel raakvlakken. Niet alleen qua muziek, maar ook hoe we in het leven staan.’
F: ‘Heel positief! Bij ons is het glas helemáál vol, in plaats van half.’
J: ‘Bíjna helemaal vol.’
F: ‘Oké, bijna helemaal vol.’

Scène 3

Winter 2008. Bij het haardvuur in hun net betrokken huis in Wassenaar.

Joke heeft die ochtend te horen gekregen dat ze borstkanker heeft. Met een drankje erbij proberen Frits en zij van de schrik te bekomen.  

J: ‘Ik had geluncht met een goede vriend in Amsterdam. Daarna zou ik doorrijden naar een vriendin in Amstelveen, die mijn haar zou doen. Voordat ik mijn auto startte zag ik dat mijn huisarts had gebeld. Kun je me even terugbellen?, stond er op mijn voicemail. Dat kon twee dingen betekenen: óf hij wilde een kaartje voor de show die ik met André van Duin speelde, óf het ging om de uitslag van het bevolkingsonderzoek waaraan ik had meegedaan. Ik belde meteen terug en inderdaad: foute boel.’
F: ‘Ik zat thuis bij het haardvuur op je te wachten en het eerste wat je tegen me zei was: “ik vind het zo erg voor jou”.’
J: ‘Dat wás ook zo. Je was jarenlang ongelukkig geweest en nu hadden we het samen zo heerlijk, we hadden net een nieuw huis en …’
F: ‘Ik zei tegen je: “wil je dat NOOIT meer zeggen?” Het ging niet om mij, het ging om jou, om ons. Jouw leven was in gevaar en dat was geen kwestie van ‘erg voor mij’ – zo dacht ik helemaal niet. Het enige wat ik dacht was: dit gaan we samen oplossen.’
J: ‘Ik was zo dankbaar dat wij elkaar op dat moment hadden. Jij was echt de perfecte steun en toeverlaat.’
F: ‘Na de operatie en 35 bestralingen ging ik om de drie maanden met je mee voor de controle. Twee keer was alles goed, maar toen je de derde keer alleen ging omdat je vond dat dat nu wel kon …’
J: ‘… bleek de kanker terug te zijn. Wéér een operatie, nu nog ingrijpender, in de Daniel de Hoed kliniek. Ik zie je nog komen aanzetten met dat prachtige cadeau van je. Je had foto’s van onze mooiste vakantiemomenten ingelijst, om moed uit te putten. Toen ik die om me heen zag staan dacht ik: ik-ga-hier-uit- komen.’
F: ‘Hoe erg het ook was, ik ben nooit in paniek geraakt. Ik had een diepere overtuiging dat het goed zou komen.’
J: ‘Toch bezorgde het je ook stress. Je kreeg op een gegeven moment huiduitslag. Dat bleek een vorm van psoriasis te zijn. Van de zorgen, zei de dokter.’
F: ‘Dat is waar. Maar die hele episode heeft mijn gevoelens voor jou dieper gemaakt. Achteraf bezien verrijkt het je, als je dit hele proces samen mag meemaken. Het maakt je nog dankbaarder als blijkt dat je samen door mag.’
J: ‘Het is een soort katalysator geweest. We denken nu bij alles nog sterker: wat fijn dat we dit met ons tweetjes mogen doen. Dat we samen onze passies mogen volgen.’

Scène 4

14-7-2014, Antwerpen. Een feestelijke lunch in een toprestaurant.

Op deze zonovergoten dag vieren Joke en Frits, samen met een bevriend echtpaar, dat ze een samenlevingscontract hebben gesloten.

F: ‘We hadden er vaak nuchter over gepraat of we nog een keer wilden trouwen. Maar geen van beiden hadden we echt die behoefte. We hadden het allebei al een keer meegemaakt.’
J: ‘Ik zelfs twee keer. Ik dacht ook: we hebben het nu zo fijn, stel je voor dat het mis gaat als we eenmaal getrouwd zijn. Dat hoor je wel vaker. Dat risico ging ik niet nemen.’
F: ‘Maar de zorg voor elkaar wilden we goed geregeld hebben. Dus sloten we een samenlevingscontract.’
J: ‘En dat moest gevierd worden! We kozen speciaal voor 14 juli omdat we elkaar op die datum in 2003 hadden verteld dat we verliefd op elkaar waren. En we zijn allebei dol op Antwerpen. Zo bourgondisch. Lekker dichtbij en toch buitenlands. Ik kreeg van jou een prachtige ring en onze vriendin die erbij was had voor een soort bruidsboeketje gezorgd.’
F: ‘Wat zo fijn was: de verstandhouding met de jongens was inmiddels weer normaal geworden. Dat maakte ook dat het oké voelde. Jij was na al die jaren volledig door ze geaccepteerd.’
J: ‘In het begin deugde er natuurlijk niets aan mij. Maar ik heb altijd gedacht: dat komt vanzelf wel. En dat is ook gebeurd. Vooral toen de twee oudsten een vriendin kregen werd het allemaal een stuk soepeler. Die meiden maakten ze socialer. Ik ben altijd dol geweest op jouw jongens. En wat ik zo mooi vind: ik merk aan alles dat ze blij voor je zijn dat je weer gelukkig bent.’

Scène 5

Kerstavond 2014. Aan de feestelijk gedekte eettafel bij Joke en Frits in Wassenaar.

Meestal zit Joke tijdens de kerstdagen – zonder Frits, want die moet vaak spelen – in hun huis op Bonaire. Nu is zij een keer thuis gebleven.

F: ‘Het kwam toevallig zo uit en het pakte mooier uit dan we hadden kunnen dromen.’
J: ‘Mijn moeder maakte vroeger van kerstavond altijd iets bijzonders, dus ik dacht: laat ik dat ook eens doen. Nu alle verhoudingen weer goed waren, leek het me fijn het hele ‘gezin’ om de tafel hebben.’
F, zichtbaar ontroerd: ‘Ze waren er allemaal, twee van de drie met aanhang.’
J: ‘De oudste had net een nieuwe vriendin. Daar waren nogal wat toestanden aan vooraf gegaan, zij kwam uit een andere relatie, dus we vonden het enorm fijn dat zij ook meekwam. Echt heel stoer van haar om pats-boem aan het kerstdiner met je gloednieuwe schoonouders te zitten.’
Ze zwijgt even en zegt dan: ‘Het rare is: eigenlijk vind ik hoogtepunten een beetje gewoon. Het overkomt me en ik geniet ervan, maar ik blijf er redelijk nuchter onder. Maar dit was echt een cadeau. Een heel saamhorig gebeuren.’
F: ‘Alles wat er aan hoogte- en dieptepunten in je leven gebeurt heeft invloed op je. Hoe het op je inwerkt merk je meestal pas later. Zo ging het met jouw ziekte, en zo ging het met deze kerstavond ook. Door beide ben ik nog meer gaan koesteren wat er al was.’

Scène 6

Zondag 3 juli 2016. Op het motorbootje in de jachthaven van Haarlem.

Martine, de vrouw van Frits’ zoon Tim, staat op het punt van bevallen. Uitgerekend nu is Frits zijn IPhone vergeten.

J: ‘Wat moesten we nou? Martine was op 5 juli uitgerekend. Jij was even naar de havenmeester en ik dacht: ik stuur Tim intussen een appje om te zeggen dat hij mijn nummer moet bellen als het zover is. Ik had het nog niet verstuurd of hij belt: “je mag me feliciteren, ik ben net vader geworden!” Hij wilde het zelf aan jou vertellen dus ik moest nog even mijn mond houden.’
F: ‘Ik kom terug en jij zegt: “bel Tim even”. “Waarom?” zeg ik.’
J., bekkentrekkend: ‘Ja, waaróm! Enfin, je belde en toen kreeg je het te horen. Het was prachtig om je reactie te zien.’
F: ‘Ik voelde me zo rijk! Mijn eerste kleinkind!’
J: ‘We hebben de volgende dag meteen een auto gehuurd en zijn naar ze toe gereden. Heel bijzonder hoor, zo’n piepklein mensje. En inmiddels hebben we er drie: twee van één, en de oudste is alweer drie.’
F: ‘Het is leuk om jou in de rol van oma te zien. Zoals jij met die kleintjes omgaat.’
‘J: ‘Met de oudste kan ik al lekker gek doen, zoals laatst met die wigwam waar ik in en uit moest kruipen.Vroeger wilde ik geen kinderen, maar nu ik deze kleintjes eenmaal meemaak…  Het geeft echt een extra dimensie aan mijn leven.’
F:  Ik denk dat jij een hele lieve, betrokken moeder geweest zou zijn. Als wij op een eerder moment in ons leven samen waren gekomen, had ik het heel leuk gevonden om met jou kinderen te hebben.’

Scène 7

April 2019. Ancona, Zwitserland. Met een drankje op een terras aan het Lago Maggiore.

Frits treedt op tijdens het Ancona Swing Festival en Joke is mee. Hij heeft twee optredens per dag, zij doet ‘helemaal niets’, behalve lezen en zwemmen. Tussen de bedrijven door nemen zij het leven door.  

J: ‘Ik ben zo blij dat we deze uitstapjes kunnen doen. We zijn allebei gezond, nu. Dan is de opdracht: genieten waar je van kunt genieten.’
F: ‘Daar zijn we allebei goed in, zowel alleen als samen. Dat is een kunst. Het draagt bij aan een flinke dosis geluk in het leven.’
J: ‘Ancona is heerlijk, op ons bootje is het super, op Bonaire ook. Maar het hoeven niet altijd bijzondere dingen te zijn. Lekker langs het strand wandelen. Vroeger met de honden. Thuis naar een voetbalwedstrijd kijken. Op een terras zitten, mensen kijken. We hebben het al snel leuk. Toch?’
F: ‘Dat komt ook … ik denk dat wij het beste in elkaar naar boven halen. Humor. Zelfspot. We kunnen enorme pret hebben samen. Om niks.’
J: ‘Vroeger riep ik weleens tegen mijn ex: “jij maakt van mij iemand anders dan ik ben”. Bij jou geldt het tegenovergestelde. Ik ben heel erg mezelf bij jou. Ik ben ook socialer geworden, omdat ik niet meer zo met mijn eigen problemen bezig ben. Ik héb gewoon geen problemen bij jou.’
J, lachend: ‘Jij gunt het me ook dat ik de tijd neem mijn vriendschappen te onderhouden. Als ik alleen op Bonaire zit terwijl jij moet werken, komt Gerard soms een weekje over met een stapel boeken. Dat vind jij alleen maar leuk voor mij, want dan zit ik niet te lang alleen. Je bent niet jaloers. Sterker nog: jullie zijn goede vrienden van elkaar, jij en mijn exen. Dat is toch geweldig!’
F: ‘Dat heeft ook met leeftijd te maken. Jij en ik gunnen elkaar de ruimte. We hebben ieder ons eigen leven, het is leuk om samen te werken en heerlijk om dingen met elkaar te delen. Dat bestaat allemaal naast elkaar. Ik zou niet anders willen.’
J:‘Ik ook niet. Ik zit regelmatig alleen, maar zo voelt het niet. Er is altijd het perspectief dat we weer bij elkaar zullen zijn. En uiteindelijk is alles leuker met z’n tweeën.’

Laatste nieuws