Merel Izaks (41) was als 20-jarige al onder de indruk toen ze medestudent Henry Schut zag presenteren. Pas jaren later kregen ze weer contact. ‘Ik heb de moeder van mijn kinderen ontmoet’, zei Henry (42) na hun eerste date.
Scène 1
Januari 1998. Op de gang van christelijke Hogeschool Windesheim in Zwolle.
Merel volgt hier sinds september 1997 de opleiding journalistiek. Henry zit op dezelfde hogeschool, maar dan twee klassen hoger.
M: ‘We ontmoetten elkaar weleens in de aula of de kroeg. We woonden in dezelfde straat en fietsten soms samen naar school. Op een dag liep ik door de gang van onze school en keek omhoog naar de televisie in de hoek. Vanaf het tweede jaar maakten de studenten uitzendingen. Die kon je op dat scherm volgen en toen ik keek was jij net aan het presenteren. Dat deed je goed! Ik dacht…’
H: ‘… als hij z’n haar anders zou doen, is het een leuke gozer!’
M: ‘Nee, ik dacht: wow! Ik vond het juist wel mooi, die gordijntjes van je. Dat was toen mode. Ik vond je alleen nogal lang.’
H: ‘Ik was stiekem verliefd op je, maar deed verder niks met dat gevoel. Ik was rond de 22 en nogal verlegen.’
M: ‘We studeerden af en daarna hoorden we niets meer van elkaar. Totdat we tien jaar later via Hyves weer contact kregen.’
H: ‘We woonden allebei al een paar jaar in Amsterdam, redelijk dicht bij elkaar. Weet jij nog wie het eerste berichtje stuurde?’
M: ‘Ja, ik! Ik begon met: weet je nog wie ik ben? En jij schreef terug: natuurlijk weet ik dat nog. Ik was altijd verliefd op je.’
H (lichtelijk verbaasd): ‘Dat je dat nog weet!’
M: ‘Natuurlijk! En later schreef je: dat is nog steeds zo.’
H: ‘Het was ook zó bijzonder. Het voelde alsof er geen tijd tussen had gezeten. Ik had net een relatie achter de rug. Dat was niet heel serieus, maar serieus genoeg om het toch eerst op een nette manier af te ronden.’
M: ‘En ik had net acht jaar samengewoond.’
H: ‘Ik wilde zo snel mogelijk een afspraak met je.’
M: ‘Ik ook, maar ik liet je nog wel even moeite voor me doen!’
Scène 2
Juni 2008. Het eerste afspraakje: lunch in het restaurant van Hotel Arena, Amsterdam.
Ze hebben beide na de lunch een werkafspraak gepland. Zodat ze, mocht het tegenvallen, met goed fatsoen op tijd kunnen opstappen.
H: ‘Ik weet nog hoe we daar tegenover elkaar zaten.’
M: ‘Jij met je rug naar het park.’
H: ‘Jij zat te stralen.’
M: ‘Jij keek me de hele tijd recht in de ogen…’
H: ‘Waar praatten we eigenlijk over?’
M: ‘Over wat we al die jaren hadden gedaan.’
H: ‘We hadden allebei een veiligheidsklep ingebouwd, waardoor de lunch niet te lang zou duren. Maar toen het al meteen heel leuk bleek te zijn, vond ik het best jammer dat ik al zo gauw weg moest.’
M: ‘Je stuurde al na tien minuten een heel lief berichtje.’
H: ‘Ja, ik dacht: ik ga mijn kans niet nóg eens laten lopen.’
M: ‘Weet je nog wat je precies schreef?’
H: ‘Nee?’
M (stralend): ‘Je bericht was: ik vond het heel leuk! Wat mij betreft is het voor de komende tachtig jaar. Wat vind jij?’
H (schijnbaar onbewogen): ‘Ik was er meteen heel zeker van. Vanaf de eerste seconde herkende ik het gevoel dat ik tien jaar geleden al voor je had. In al die jaren had ik dat bij geen enkele vrouw gehad. Het was zo duidelijk. Dit was dus liefde.’
M: ‘Ik was het eerste meisje dat je mee naar huis nam. Je moeder vertelde me dat je haar al heel snel had verteld…’
H: ‘… dat ik de moeder van mijn kinderen had ontmoet. Ja, daar was ik heel zeker van. Wat ik voor jou voelde had ik nog nooit eerder zo sterk gevoeld.’
