Ze had een gouden carrière in het vooruitzicht met films als The Princess Bride (1987) en Forrest Gump (1994). Toch wist ze nooit echt door te breken. Tot haar glansrol in de Netflix-serie House of Cards. Ze schittert daarin als de ijzige Claire naast Kevin Spaceys manipulatieve Frank Underwood. In een exclusief interview met Elegance vertelt ze over vrouw zijn in Hollywood, botox en hervonden succes.
Een waarschuwing vooraf: wie de eerste twee seizoenen van House of Cards nog niet heeft gezien, kan beter niet verder lezen. We doen ons best om het aantal spoilers tot het minimum te beperken, maar doe jezelf een groot plezier en sluit je éérst een weekend op met de eerste delen van de populaire Netflix-serie.
Seizoen drie van House of Cards is weer net zo intelligent, razend spannend én verslavend dus, als de eerste twee seizoenen van de serie. Frank Underwood (Kevin Spacey) is op slinkse wijze president van de Verenigde Staten geworden, en dat maakt zijn vrouw Claire Underwood (Robin Wright) first lady. Maar Franks missie is nog lang niet geslaagd. Hij is dan wel de machtigste man op aarde, maar kan hij dit volhouden? En blijft Claire zijn rechterhand of heeft zij zo haar eigen ambities?
De serie is een reusachtige hit voor de on-demand dienst Netflix. Niet alleen populair bij de kijkers, maar ook critici lopen ermee weg. De 49-jarige Robin Wright kan het succes niet geloven, laat staan haar Golden Globe van vorig jaar. ‘Het succes is onwerkelijk, maar fantastisch.’
Wright begon haar carrière medio jaren tachtig in de Amerikaanse soap Santa Barbara. Daarna kreeg ze succes met films als The Princess Bride, Forrest Gump en Toys. Ze werd echter nooit de grote ster die ze begin jaren negentig even leek te worden. Ze gaf voorrang aan haar huwelijk met Sean Penn (van 1996 tot 2010) en hun twee kinderen. Bovendien beviel het soort rollen dat haar werd aangeboden werd niet. ‘Ik werd telkens gecast als de getormenteerde vrouw. Dat blijft maar een beperkt aantal keren interessant om te spelen’, vertelt Wright met een lichte grijns terugkijkend.
We spreken haar in het Londense Corinthia Hotel. De actrice oogt jonger dan haar karakter in House of Cards en ziet er in witte trui, jeans en laarzen achteloos chic uit. Ze doet haar bril af en zegt: ‘Ik had de hele ochtend tv-interviews en snakte naar iets comfortabels om te dragen.’ In de suite met uitzicht op de London Eye vecht ze tegen de laatste verschijnselen van een verkoudheid. Oorzaak? De House of Cards première op Leicester Square het weekend ervoor. ‘Leuk hoor, die rode loper, maar Londen in maart én een diepe V-hals, dat was geen goede combinatie.’
Claire is een rol met inhoud en allesbehalve de standaard Hollywood vrouwenrol. Beïnvloedt dit je keuzes voor andere rollen?
‘Natuurlijk, ik ben hier enorm mee verwend. Ik ben nu 49 jaar en wel klaar met het spelen van de gedeprimeerde huisvrouw wier man in bed ligt met haar beste vriendin. Mind you, ik heb dat twintig jaar lang gedaan.’
Heb je getwijfeld of je deze tv-rol zou accepteren?
‘In eerste instantie wel. Ik heb in het verleden tv gedaan en had daar eigenlijk geen zin meer in. David Fincher (regisseur en producent van de serie, red.) vroeg mij tijdens The Girl with the Dragon Tattoo of ik mee wilde doen. Hij haalde mij over door het project niet te presenteren als een platte tv-serie, maar als een film van dertien uur. En als extraatje mocht ik regisseren, iets wat ik al jaren wilde proberen.’
Claire Underwood doet de vreselijkste dingen, en toch houden we van haar. Hoe verklaar je dat?
‘Dat komt omdat ze menselijk blijft. Ze is kwetsbaar en zit vol zwakheden. Dat is zo goed aan haar, dat maakt het ontzettend interessant om haar te spelen. Net wanneer je alle sympathie voor haar verliest, doet ze iets waarvan je denkt; ze is zo slecht nog niet.’
Zeker in seizoen drie begint Claire’s façade af te brokkelen.
‘Dat was het plan. Om te laten zien dat de Underwoods ook maar mensen zijn. Bij tegenslagen is die band tussen die twee nog steeds sterk.’
Is de rol een zeldzaamheid in Hollywood?
‘Absoluut. Zeker als je kijkt naar acteerklussen voor actrices van mijn leeftijd. Er is maar een handvol actrices dat rollen krijgt die verder gaan dan ‘de vrouw van’. Het wordt langzaamaan beter, maar nog steeds ben je als vrouw rond je vijftigste afgeschreven in Hollywood.’
Was je daar bang voor?
‘Natuurlijk vond ik het jammer dat me maar één type rol werd opgedrongen, maar ik heb altijd actief gezocht naar afwisseling in de te spelen rollen. Want alleen dan haal ik voldoening uit acteren. Of ik de natuur ooit kunstmatig voor ben geweest? Natuurlijk, ik heb weleens botox gebruikt. De kunst is om te doseren. Veel vrouwen gaan los en verliezen alle uitdrukkingen in hun gezicht.’ Lachend: ‘Een keer per jaar een beetje om het scherpe randje eraf te halen, wat is daar mis mee?’
Je combineert een sterke rol met een stijlvol uiterlijk.
‘Ik wilde dat Claire ook seks zou uitstralen. Politici zien er vaak heel behouden uit. Ik wilde er een moderne prinses Diana of Jackie Kennedy van maken. Één die ontwerpers als Ralph Lauren, Vera Wang, Alexander McQueen en Prada niet schuwt. Ik heb me in veel strakke jurken moeten persen. Ik hoor altijd dat Claire veel stilzit. Nou, dat kon ook niet anders met die kleding, haha.’
Sommige vrouwen zien Claire als een voorbeeld. Terecht?
‘Deze vraag wordt me opvallend vaak gesteld. Is Claire een rolmodel voor de moderne vrouw of is de serie een goed voorbeeld voor een stabiel huwelijk? Ik weet dat niet zo goed. Ik weet dat erover is geschreven, maar daarvoor sta ik er te dichtbij.’
Je zult er toch zelf ook over hebben nagedacht?
‘Natuurlijk, maar voor je het weet wordt het zo’n statement. Nou, laat ik dit zeggen. Claire is niet bang eisen te stellen. En voor het vrouwelijke geslacht is dat not done: je veeleisend opstellen.’
Hoe bedoel je dat?
‘Nou, een man die met de vuist op tafel slaat en iets eist, wordt gezien als vastberaden. Een vrouw die dat doet op z’n gunstigst als een kenau. Hoog tijd dat dat eens verandert.’
En een vrouw die het Witte Huis voor zich opeist?
‘Zeker, we zijn daarmee eigenlijk al veel te laat. Ik hoorde onlangs over een onderzoek onder 21 vrouwen in de Amerikaanse Senaat en het Congres. Tijdens een crisis zijn ze om de tafel gaan zitten en kwamen binnen negentig minuten met een oplossing. Bij mannen had dit beslist geleid tot haantjesgedrag en geruzie.’
Waarom dan niet bij vrouwen?
‘Vrouwen willen consensus bereiken. Wat denk jij, wat vinden jullie ervan, enzovoorts. Mannen zijn strijdvaardiger. Daarom komt er niks door het Amerikaanse Congres heen, waar de meerderheid man is. Alleen maar dat stomme geruzie.’
Je hebt drie afleveringen geregisseerd van de serie. Hoe was dat?
‘Dat was van begin tot eind fantastisch. Echt, als ik vanaf vandaag tot het einde der tijden achter de camera kon staan, sign me up. Ik ben zelfs al voorzichtig bezig met een paar filmprojecten.’
‘Eindelijk had ik de mogelijkheid om mijn visie te laten zien en te kijken of ik het echt zoveel beter kon als ik soms dacht’
Was het niet spannend?
‘O, jazeker! De eerste dag was ik verstijfd van angst, maar het was een openbaring. Ik zit nu ruim dertig jaar in dit vak. Ik heb geweldige en verschrikkelijke regisseurs meegemaakt. Briljante en tenenkrommend slechte acteurs. Hoe vaak ik wel niet op m’n tong heb moeten bijten als een regisseur een slechte keuze maakte. Eindelijk had ik de mogelijkheid om mijn visie te laten zien en te kijken of ik het echt zoveel beter kon als ik soms dacht.’
Gelukt?
‘Haha, dat kun jij mij beter vertellen. Maar voor een beginneling denk ik van wel. Maar buiten ‘je eigen zegje doen’ was het samenwerken met de cast en crew heel stimulerend. Zo mooi om te zien hoe je samen een aflevering van 54 minuten van begin tot eind bouwt. En ik had de luxe om vanuit mijn stoel naar Kevin te kijken. Wat een man.’
Wat maakt Kevin Spacey zo goed?
‘Hij is één van die zeldzame talenten. Nee, je hoeft niet bang zijn dat dit zo’n standaard Hollywood-liefdesbrief wordt van ‘O, het was geweldig om met hem te werken’. Maar Kevin is écht de beste acteur met wie ik heb gewerkt. Ontzagwekkend hoe ontspannen en speels hij acteert. En als je zo iemand dan een subtiele acteeraanwijzing geeft en vervolgens ziet wat hij daarmee doet; laat mij het volgende seizoen dan maar regisseren.’
Ah! Er komt een vierde seizoen?
‘Daar had je mij bijna tuk, haha. Nee, daarvoor moet ik eerst met Kevin en Beau Willimon (schrijver, red.) nog eens rustig om de tafel zitten.’
Hoe is jouw relatie met Kevin?
‘Ik had voor House of Cards al eens met hem in een film gespeeld, dus het ijs was al gebroken. Nu zijn we net een getrouwd stel en goed op elkaar ingespeeld. Maar vaker kun je ons beter vergelijken met een stel pubers. Dan doet hij een paar seconden voor een scene vanuit het niets een foutloze imitatie van Al Pacino! En moet de visagist weer aanrukken om m’n mascara bij te werken.’
Ben je nu gelukkiger dan na je succes met Forrest Gump in 1994?
‘Oh, absoluut! Ik was toen zo jong en groen. Ik ben gaan acteren om mensen te raken en ik denk dat ik daar nu pas in ben geslaagd.’
En privé?
‘Ben ik gelukkig. Ik heb de tijd van mijn leven. Ik doe wat me voldoening geeft en ik kan dat delen met de mensen die mij dierbaar zijn. Eindelijk.’
Waarom nu pas denk je?
‘Ik heb nu pas echt het zelfvertrouwen om bepaalde rollen aan te nemen en zelf het voortouw te nemen. Ik wacht niet meer af totdat er iets leuks langskomt.’ Lachend: ‘En ach, ik was altijd al een beetje een laatbloeier.’
CV Robin Wright
Naam: Robin Virginia Gayle Wright
Geboortedatum: 8 april 1966, Dallas
Woonplaats: New York
Moeder: van zoon Hopper Jack en dochter Dylan met ex Sean Penn
Prijzen: Golden Globe (2014) voor Beste Actrice in House of Cards
Nu te zien in: House of Cards op Netflix
Meer levensverhalen van internationale stijliconen lees je hier.
