Toen ik zestien was, wilde ik al niet meer met mijn ouders op vakantie. Maar het moest. Ik vond er niks aan. Mijn moeder zat alleen maar in een strandstoel te roken en te lezen. Mijn broers waren kleuters, hoewel ze maar één jaar jonger dan ik waren. Ze deden wedstrijdjes wie het verste meloenpitjes uit kon spugen. En het leek wel of mijn vader de dagen aan elkaar wist te rijgen met het aansteken van de barbecue. Op mijn achttiende ging ik voor het laatst met ons gezin op vakantie en dat was vanwege een slimme zet van mijn ouders; we mochten alle drie een vriend of vriendin meenemen. We gingen naar Spanje, in een huis met zwembad nabij een dorp met veel discotheken. Kostje gekocht.
Zoals veel zaken, zijn ook vakanties aan generatie-evolutie onderhevig. Waar de vakanties met mijn ouders zich beperkten tot het rondtoeren in Europa in een gifgroen Fiat-kampeerbusje, hebben mijn man en ik onze nazaten de hele wereld over gesleept. We zagen het als een opvoedtaak om van onze kinderen wereldburgers te maken en zo reisden we naar Amerika, Mexico, Marokko, Estland en Gambia. Onze laatste gezinsvakantie was ruim drie jaar geleden, we gingen naar Suriname. De kinderen waren 21, 23, 25 en 37 jaar. Geen van hen wekte de indruk dat ze onder dwang mee werden gevoerd en wij waren op onze beurt zeer gevleid dat ze nog meegingen. Sceptici onder mijn vrienden zeiden: ‘Ja, wiedes, zolang jullie alles betalen, zullen ze nog meewillen als ze vijftig zijn.’ Eyeopener. Het werd inderdaad wel erg begrotelijk om te reizen met volwassen kinderen die onderhand meer consumeerden dan hun ouders. Onder het mom ‘aan alles komt een eind’ besloten we het einde aan te kondigen van het fenomeen ‘gezinsvakantie’. Om de overgang enigszins soepel te laten verlopen, stelde ik voor met alle drie de dochters nog één keer alleen op vakantie te gaan. Ook heel populair tegenwoordig: alleen met een kind op vakantie, één ouder op één kind, qualitytime. Sommige ouders doen dat al als hun zoon of dochter twaalf is, maar dat leek me niks, op vakantie met een kind dat nog aan de limonade is.
De afgelopen jaren ben ik met mijn volwassen dochters naar respectievelijk Brazilië, New York en Thailand geweest. Toen was het moment aangebroken om het vakantieboek definitief en naar volle tevredenheid dicht te slaan.
Totdat oudste dochter (28) een half jaar geleden voorstelde om samen met mij naar Israël te gaan. Ik vroeg of ze niet begrepen had dat mijn taak er als reisleider en vakantiesponsor definitief op zat. Dat had ze zeker wel, maar ze stelde voor het fiftyfifty te betalen. Waarop ik verbaasd zei: ‘Maar dan kun je toch net zo goed met een vriend of vriendin gaan?’ ‘Inderdaad’, was haar antwoord, ‘maar ik vind het leuk om met jou te gaan.’
Zo, dat was nog eens een compliment. Wij gingen op vakantie als twee financieel onafhankelijke vrouwen.
Weg generatiekloof!
‘Ze had meteen een match met een Israëlische Arie Boomsma‘
En zo vlogen we vorige maand voor acht dagen naar Tel Aviv, een hippe, bruisende stad waar alleen maar knappe jonge mannen met baardjes lijken te wonen.
Halverwege het verblijf, zei mijn dochter dat het haar leuk keek om één keer uit te gaan. Ze maakte een Tinderprofiel aan waarop ze invulde dat ze niet geïnteresseerd was in seks of een relatie, maar louter iemand zocht om mee uit te gaan. Ze was nog niet online of ze had al een ‘match’. Op de foto een voorbeeldig exemplaar van de mannelijke soort, het treffendst te omschrijven als de Israëlische Arie Boomsma. Ze sprak met hem af in een barretje in de uitgaanswijk Florentin. Nadat we met zijn tweetjes gegeten hadden, zette ze mij keurig af voor ons appartement en reed met een Uber het nachtleven in. Toen ik de volgende ochtend om acht uur wakker werd, was het bed naast mij leeg. Ik greep op het nachtkastje naar mijn telefoon, zette mijn leesbril op en las: ‘Ik slaap hier!’ Bericht verzonden om 3.56 uur.
Weinig informatie, maar voldoende om te begrijpen dat Arie in de prijzen was gevallen. We hadden nog een paar heerlijke dagen, mijn dochter en ik, maar haar plek in ons bed bleef vanaf die nacht onbeslapen. Tóch een generatiekloof.
