De komedie Geen Paniek! is wegens groot succes verlengd! De hilarische toneelslapstick gaat over een groep acteurs en hun leven voor én achter de schermen. Hoofdrolspeelster Tjitske Reidinga over 3 rollen die haar na aan het hart liggen.
Jet
(Ja zuster, Nee zuster, 2002)
‘Jet is een van mijn favoriete rollen. Omdat ze zo dicht bij me staat. Ik was indertijd echt een Jet. Ook zo kwetsbaar en naïef, misschien niet zo extreem naïef als Jet, maar ik bezat wel een soort puurheid. Jet is echt de jonge Tjitske. Ja zuster, Nee zuster was een droom voor mij. Eerst was er de theaterproductie bij het Ro Theater. Ik ging werken met regisseur Pieter Kramer en met allemaal andere mensen die ik bewonderde. Het waren de gloriedagen van Loes Luca en die had een heel gevolg om zich heen. Het was allemaal heel feestelijk.
Die voorstelling was een enorme hit, het publiek zong uit volle borst mee met de liedjes. Je voelde een geweldige energie in de zaal. Het was net alsof we Doe Maar waren. We werkten ons een versuffing maar we hadden pret voor tien. En toen werd het ook nog verfilmd. Mijn favoriete herinnering daaraan is het filmen bij de oude tramremise in Amsterdam-West. Met Waldemar Torenstra, allemaal regenmachines en dansers die uit de tram sprongen.
Dat tilde mij helemaal op. Ik was heel zenuwachtig, maar het ging goed. Ik weet nog dat ze mijn handtasje rood hadden geverfd, maar door de regen ging die verf afgeven, er kwamen rode druppels vanaf. Ik droeg een Zwitsal-geel jurkje en daar hingen er vijf van klaar, omdat ik nat zou regenen. Het was mijn eerste film. Later denk je: dat gevoel komt nooit meer terug.’
‘Ik was blij dat Claire op een gegeven moment een drankprobleem kreeg’
Claire van Kampen
(Gooische Vrouwen, 2005)
‘Claire was een omslag in mijn carrière. Zij stond helemaal niet dicht bij me. Ze is een strakke, gecontroleerde vrouw. Dat ben ik niet en toen was ik dat al helemaal niet. Ik kwam net uit mijn Annie M.G. Schmidt-jaren en opeens moest ik een ijskonijn spelen. Regisseur Will Koopman heeft mij echt moeten temmen. Ik had heel veel energie en wilde van alles met die rol, maar dat moest juist niet. Ik moest gewoon stil staan en mijn tekst zeggen. Dat heb ik moeten leren. Ik was blij dat Claire op een gegeven moment een drankprobleem kreeg, dat was erg prettig. Want dan kon ik iets meer met haar doen.
Ik heb wel getwijfeld of ik die rol moest accepteren. Ik wist dat ik in een commerciële wereld terecht zou komen en de grote vraag was of ik dat wilde. Het was zo totaal anders dan waar ik vandaan kwam. Maar eigenlijk wilde ik alles proberen en overal spelen. Ik ben faliekant tegen dat hokjesdenken, dus ik zei ja. Ik ben in die tijd volwassenen geworden. Ik belandde in een wereld die ik niet kende.
De wereld van de interviews, fotoshoots, van herkend worden. In het begin had ik het er best zwaar mee. Ik vond het moeilijk om bij mezelf te blijven in dat circus, ik voelde me een pop. Dat is altijd wel een beetje gebleven, maar ik ben er inmiddels aan gewend. Vooral in het begin vond ik het moeilijk dat het niet alleen meer over mijn werk ging, maar ook over mijn persoonlijke leven. Ik vind dat ik privé wel een prijs heb moeten betalen.
Mensen zeggen dan: je hebt daar zelf voor gekozen. Maar ik ben er van nature niet zo goed in. Ik was er ook niet in getraind. Ik wist niet dat je bepaalde dingen beter niet kunt zeggen of dat je op een bepaalde manier voor een foto hoort te poseren. Ik leer langzaam, ik ben een laatbloeier, ik had tijd nodig om daar aan te wennen.
Uiteindelijk ben ik heel dankbaar voor Gooische Vrouwen. Er zijn vriendschappen voor het leven uit voortgekomen. Met de hele cast eigenlijk, maar Will en Linda (de Mol, red.) zie ik het meest. En zonder die serie had ik waarschijnlijk nooit in het DeLaMar Theater gestaan.’
‘Ik ben erg tevreden met hoe alles nu gaat in mijn carrière, maar ik heb toch besloten om volgend jaar vrij te nemen’
Doris Dorenbos
(Doris, 2018)
‘Ik heb heel lang niet gefilmd, ik had er geen zin meer in. Maar nu heb ik die zin weer helemaal terug. Ik speel nu de hoofdrol in Doris, een komedie die gebaseerd is op een scenario van Roos. Eerder hebben Roos en ik voor Net5 al een serie getiteld Doris gemaakt, maar helaas kwam er geen tweede seizoen. En toen wilden ze plotseling een film. We hoorden lange tijd niets en opeens zeiden ze vorig jaar dat we konden gaan draaien.
Deze film heeft dezelfde kracht als het toneelstuk Sophie. Het gaat over een gescheiden vrouw in de stad die het financieel niet meer redt, zo goed mogelijk voor haar kinderen probeert te zorgen en die verliefd blijkt op haar beste vriend. Een kleine film over een vrouw die ook maar wat aanrommelt in haar leven.
Ik ben erg tevreden met hoe alles nu gaat in mijn carrière, maar ik heb toch besloten om volgend jaar vrij te nemen van het toneelspelen. Even een jaar niet. Ik heb de afgelopen zes jaar non-stop in het DeLaMar gestaan en ik denk dat het goed is als ik er een tijdje niet sta. Even afstand nemen. Even geen boegbeeld zijn. Het is leuk, maar ook best pittig. Vooral als je van nature geen boegbeeld bent. Ik wil tijd en ruimte in mijn hoofd om nieuwe dingen te bedenken. Ik zou heel graag een keer in een mooie klassieker willen staan. Ik heb nog nooit Tsjechov gespeeld bijvoorbeeld. Terwijl ik dat zo mooi vind, dat poëtische, dat melancholieke. Dat is iets wat bij mij past en ik denk dat het er wel van komt.’
Geen Paniek! (Noises Off)
Vanaf 17 augustus speelt Tjitske weer met Peter Blok, Guy Clemens, Wendell Jaspers en Dick van den Toorn in de zomerkomedie Geen Paniek! (Noises Off) van DeLaMar Producties. Vanaf eind september maakt de komedie ook nog een korte tournee langs vier theaters in het land. Het stuk van Michael Frayn is al over de hele wereld te zien geweest, en was vijf keer genomineerd voor een Tony Award.
Doris
De speelfilm Doris – geregisseerd door Albert Jan van Rees (Klem en Toren C) – is gebaseerd op de gelijknamige tv-serie. Naast Tjitske spelen o.a. Guy Clemens, Monique van de Ven, Gijs Scholten van Aschat, Roos Ouwehand en Bracha van Doesburgh. De film verhaalt over Doris die na haar scheiding op haar 45ste op een dood punt is beland. Na de nodige tegenslag vindt ze haar zelfstandigheid, zelfvertrouwen en geloof in de liefde terug. Volgend jaar in de bioscoop.
