Jill Mansell schrijft al dertig jaar chicklits, liefdesverhalen met een happy end. Deze maand verschijnt haar nieuwste boek Stuur me een berichtje, over een per ongeluk verstuurde e-mail, laatste wensen en natuurlijk… de liefde.
Wereld vol verhalen
‘Mensen vragen me regelmatig, waar ik toch elke keer de inspiratie vandaan haal voor weer een nieuw liefdesverhaal en dan antwoord ik altijd: overal. De wereld zit vol met verhalen. En met internet is de toegang tot verhalen natuurlijk helemaal eindeloos. Meestal begint het met een klein berichtje dat ik ergens lees of een anekdote die ik opvang. Als bekenden iets met mij delen, vraag ik natuurlijk altijd hun toestemming.’
Nieuw boek
‘Mijn nieuwe boek begint met een e-mail die in plaats van naar één persoon, per ongeluk naar een heel adressenbestand wordt gestuurd. Daar ben ik zelf altijd bang voor en ik check bij belangrijke mails ook drie keer of het wel echt naar de juiste en alleen naar die persoon gaat. Vaak weet ik het echte plot van een boek niet als ik begin met schrijven. Ik heb natuurlijk wel een idee voor het begin, maar de rest is voor mij ook nog een verrassing. Het idee voor dit boek begon bij een berichtje dat ik las over een stichting die de laatste wens van zieke mensen in vervulling laat gaan. Dat was alles wat ik had. Dat noem je writing into the mist. Alsof je door de mist niet verder dan een paar meter kunt kijken. Soms weet ik zelfs niet wie er verliefd wordt op wie. Daarmee verras ik niet alleen mezelf, maar vooral de lezer.’
Zillah
‘Mijn oma heette Zillah en ik wilde haar persoonlijkheid en naam al jaren terug laten komen in een van mijn verhalen. In dit boek had ik eindelijk het juiste karakter voor haar. Zillah is 83 jaar, een beetje excentriek en vooral ontzettend stijlvol. Ze is eigenlijk precies zoals ik hoop te zijn als ik 83 ben. Ik heb haar heel erg laten lijken op hoe mijn oma was: glamoureus. Ze leeft zelf niet meer, maar mijn familie vindt het enig dat ze in een van mijn boeken voorkomt.’
‘SOMS WEET IK ZELFS NIET WIE ER VERLIEFD WORDT OP WIE’
Karakters
‘Ik weet altijd precies hoe de karakters van mijn hoofdpersonen zijn, maar het uiterlijk vergeet ik nogal eens. Ik moet aan het eind van mijn boek altijd terug naar mijn aantekeningen om te zien of ze nou kort of lang haar hebben, lang, dik of dun zijn. Bij de karakters gaat het allemaal vanzelf. Het lijkt alsof ik mijn hoofdpersonen al jaren ken. Misschien is dat wel eigen aan het schrijver zijn. Volgens mijn dochter, die mijn boeken voor me uittypt, lijken alle karakters een beetje op mij.’
Tatoeage
‘Ik schrijf alles met pen en papier. Toen ik vorig jaar zestig werd trakteerde ik mezelf op mijn eerste tatoeage: een tekening van mijn vulpen met mijn favoriete woorden in mijn eigen handschrift: The End.’
Thriller
‘Ik zou weleens een thriller willen schrijven, maar ik vrees dat ik er te veel humor in zou verwerken, waardoor alle spanning verdwijnt. Vorig jaar op 1 april schreef ik op Twitter dat mijn nieuwe boek een thriller zou worden met de titel Brain Slice. Naar mijn idee was het overduidelijk dat het hier om een grap ging, maar iedereen geloofde me en ik kreeg de ene na de andere positieve reactie. Dus, wie weet… op een dag.’
Afscheid
‘Ik weet dat heel veel schrijvers moeite hebben met afscheid nemen van hun karakters, maar ik heb daar helemaal geen last van. Sterker nog, ik ben blij dat ik ze vaarwel kan zeggen, want dat betekent dat het boek af is! Ik kan meestal niet wachten om aan een nieuw boek te beginnen met weer nieuwe personen. Wat ik wel doe – mijn lezers zijn er dol op – is af en toe een karakter uit een oud boek terug laten komen in een nieuw verhaal. Zo heeft Ronan, de makelaar uit Ik zie je op het strand, een figuranten- rol in Rozengeur en zonneschijn. Het is nooit te opvallend en ook niet te vaak, maar de echte schatzoekers weten ze te vinden.’
Fanmail
‘Vroeger ontving ik echte brieven, tegenwoordig zijn het vooral e-mails of berichten op social media. Ik heb altijd een iPad naast me liggen terwijl ik schrijf. Zo kan ik eenvoudig reageren op tweets en e-mails van mijn lezers. Heel afleidend, maar ik heb tijdens het schrijven ook altijd de televisie aanstaan. Ik hou van die drukte om me heen.’
Liefde
‘Liefde is het leidende thema in mijn boeken, maar ook vriendelijkheid speelt een grote rol. Ik weet dat lezers graag tijd doorbrengen met mijn karakters, omdat ze aardig zijn. Ook karma is een terugkerend onderwerp: de slechteriken krijgen wat ze verdienen en de goede mensen niets dan goeds. Helaas is dat in het echte leven niet altijd het geval.’
Contract
‘Ik schrijf elk jaar een boek, dat is ook zo vastgelegd in mijn contract. Op een goede dag schrijf ik duizend woorden. Ik weet dat bevriende schrijvers soms veel sneller werken, maar ik werk met de hand en dan gaat schrappen of iets toevoegen een stuk lastiger. Zo ken ik iemand die elke dag om zes uur achter de computer kruipt en twee uur later duizend woorden heeft getypt. Die kan de rest van de dag iets leuks gaan doen! Ik denk veel na tijdens het schrijven en ben ondertussen ook nog eens druk met twitteren en tv kijken.’
‘IK VREES DAT IK IN EEN THRILLER TE VEEL HUMOR ZOU VERWERKEN’
Vriendschap
‘Het is fantastisch om te horen dat mijn boek iemand door een lastige tijd heeft geholpen. Of dat het mensen hoop geeft in moeilijke periode, als ze bijvoorbeeld in scheiding liggen. En laatst kreeg ik een bericht van iemand die haar beste vriendin door mijn boeken heeft ontmoet. Ze was zelf al fan en zag iemand in de winkel een van mijn boeken kopen. Ze sprak haar aan en sindsdien zijn ze bevriend. Nu gaan ze elk jaar samen op vakantie. Dat is toch fantastisch?!’
Favorieten
‘Als tiener was ik dol op de boeken van Julie Cooper. Toen ik begon met schrijven was het mijn doel om net zulke grappige en romantische verhalen te schrijven als zij. Dat is me gelukt. Verder ben ik dol op de boeken van Jojo Moyes. Voor mij, het derde deel in de Voor jou-trilogie, is echt een fantastisch boek.’
E-books vs echte boeken
‘Ik hou van lezen en het maakt me niet zoveel uit of dat een echt boek is of een e-book. Voordeel van een e-reader is dat je veel meer boeken mee kunt nemen in je tas. En, als je even niet meer weet wie een karakter is, kun je dat met een druk op de knop terugvinden. Daarbij is het voor mensen op leeftijd ideaal dat je de letters kunt vergroten en ook bij slecht licht nog prima kunt lezen. Ik ben voor.’
