Het oeuvre van Oscar-winnares Susan Sarandon is bijzonder divers. Van films als Dead man walking en Thelma & Louise, tot het recentere Cloud Atlas en Feud. Eén constante in haar carrière: haar tegendraadsheid.
Een Oscar voor Dead men walking, talloze andere awards en nog meer nominaties, maar toch is Susan Sarandon (72) nooit echt een Hollywood-diva geworden. Té eigengereid en niet bang om haar mening te verkondigen. ‘Het is zeer zeker geen vereiste om slim te zijn in mijn business’, vertelde ze onlangs aan The Hollywood Reporter. ‘Middelmatigheid wordt keer op keer beloond. Vaak word je ingehuurd, omdat je geen lastige vragen stelt. Maar nu, meer dan ooit, is het tijd om vragen te stellen.’ Toch is het Sarandon gelukt, ondanks haar kritische houding, om een succesvolle carrière op te bouwen waarin ze schijnbaar moeiteloos switcht van het spelen van een prostituee (Pretty baby), of een non (Dead man walking) naar een vogelvrije feministe (Thelma & Louise). Een kleine greep uit haar indrukwekkende cv, toch is ze de nuchterheid zelve en relativeert ze het direct.
Ze voegt toe in hetzelfde interview met het entertainment- vakblad: ‘Ik ben nooit dun of charismatisch genoeg geweest om een Julia Roberts-achtige leading lady te zijn. Daarom is het mij gelukt om me zo breed te ontwikkelen. En dat terwijl mij vroeger altijd werd verteld dat mijn acteerwerk zou opdrogen na m’n veertigste. Natuurlijk heb ik ook last gehad van seksisme en leeftijdsdiscriminatie, maar kijk mij: ik ben nog steeds aan het werk en steeds meer vrouwen met mij. Of het nu acteurs, producenten, schrijvers of regisseurs zijn. Het entertainmentwereldje lijkt, beetje bij beetje, eindelijk niet meer enkel voorbehouden te zijn aan 25-jarigen.’
THELMA & LOUISE
Dat Sarandon zo uitgesproken is en niet bang om op te vallen, valt waarschijnlijk toe te schrijven aan het feit dat ze de oudste is uit een gezin van negen kinderen. Sarandon groeide op in New Jersey en studeerde Engels. Niet lang nadat ze afstudeerde in 1968, kreeg ze al haar eerste rol te pakken in de film Joe. Een optreden in de culthit The Rocky Horror picture show volgde. Groter succes kwam pas eind jaren tachtig toen Sarandon opviel in The witches of Eastwick met Jack Nicholson en Bull Durham met Kevin Costner, waarbij ze haar ex- man acteur Tim Robbins leerde kennen. Ze waren 23 jaar samen tot 2009 en kregen twee zoons. Sarandon had daarvoor al een dochter uit een eerdere relatie met schrijver Franco Amurri. Eén van haar meest legendarische rollen speelde ze in 1991, samen met Geena Davis, in Thelma & Louise over een roadtrip van twee vriendinnen, die compleet anders uitpakt dan verwacht. Samen met Lorenzo’s oil en The client leverde het haar Oscar-nominaties op, maar ze verzilverde deze pas in 1995 voor haar rol in Dead man walking. Het bevestigde Sarandon’s positie als één van de beste actrices van haar generatie. Recenter werk van de actrice is Arbitrage, Cloud Atlas en de meesterlijke miniserie Feud over de vete tussen Hollywood- iconen Bette Davis en Joan Crawford. Nu is ze te zien in het zesde seizoen van de dramaserie Ray Donovan met Liev Schreiber (te zien via Ziggo Movies & Series).
‘Het is nu meer dan ooit tijd om vragen te stellen’
ANTI-HILLARY
De Hollywood-actrice is niet alleen uitgesproken in interviews. Als activist is ze al sinds 1983 bezig om te strijden voor progressieve en liberale politieke vraagstukken. Ze is goodwillambassadeur bij Unicef, vroeg tijdens de Oscars van 1993 aandacht voor Haïtiaanse vluchtelingen met hiv, was tegen de invasie in Irak, vecht voor gevangenen met de doodstraf en is een uitgesproken tegenstander van Trump. Toch was ze ook geen voorstander van Hillary Clinton tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen in 2016. Iets wat haar veel kritiek opleverde van de bij haar zo geliefde linkse Amerikanen. Sarandon vertelde daarover in de Britse krant The Guardian: ‘Ik werd net zo gehaat om het feit dat ik een derde kandidaat steunde, als wanneer ik had gezegd dat ik op Trump zou stemmen. Maar waarom zou ik op Clinton moeten stemmen, alleen maar omdat ik een vrouw ben? Ik vond haar gevaarlijk en was bang dat ze ons in een oorlog zou trekken. Of het nu niet beter was geweest met haar als president? Ik weet het niet, maar ik vind dat je moet stemmen op een kandidaat waar je achter staat. Omdat ik een vrouw ben, hoeft dat niet te betekenen dat ik op een vrouw stem. Ik ben ook zeker geen fan van Trump, begrijp mij niet verkeerd, maar we hebben er niets aan om te verzanden in alleen maar kritiek. We moeten ervoor zorgen dat het niet nóg een keer gebeurt.’ Je moet goed je best doen om Sarandon te overtuigen, en meer nog om haar aan je kant te krijgen. Als het gaat over #metoo, is ze zeer genuanceerd. Ze vindt het ‘gecompliceerd’ en seks is ‘nu eenmaal onderdeel van het werk’ vertelde ze tijdens een screening in Londen. ‘In Hollywood nemen mensen vrouwen aan met wie ze zouden willen zijn en mannen die ze willen zijn. Iedereen die niet in één van die twee categorieën valt, is een karakter-acteur.’ Naar eigen zeggen heeft Sarandon zelf nooit last gehad van opdringerige mannen. Omdat ze simpelweg ‘nee’ zei en ‘het geluk had dat er nooit een engerd heeft gepusht’. En daarna, voegt ze er gekscherend aan toe, was ze snel ‘toch al te oud om interessant te zijn’. Of dat andere onderwerp dat in Hollywood de ronde doet: gelijke salarissen. Een schijnbaar makkelijk onderwerp, maar volgens de actrice een stuk lastiger als je er langer over nadenkt. Ze vertelt in The Guardian dat het lastig is: moet een vrouw naast Tom Cruise hetzelfde krijgen als de leading man? ‘Ook als ze minder lang in de business zit? En hoe zit het dan met de karakter-acteur die al vijftig jaar briljant speelt, maar die net genoeg geld krijgt om rond te komen? Moet een vrouw dan ook zo weinig verdienen? Ik ben absoluut voor gelijkwaardigheid, maar alleen kijken naar man-vrouw is niet genoeg. Kijk dan verder naar wat er nog meer niet klopt.’
Los van alle kritiek en uitgesproken meningen blijft Sarandon een actrice met liefde voor haar vak. Ze durft uit te komen voor haar mening en is niet van de politiek correcte uitspraken om haar volgende rol veilig te stellen. Ze vult aan: ‘Kijk naar het werk dat ik mag doen. En ik krijg er nog voor betaald ook! De laatste jaren ben ik selectiever geworden. Het is hoopvol dat vrouwenrollen tegenwoordig een stuk inhoudelijker zijn geworden. Neem de The big Lebowski-spin-off Going places van John Turturro. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik geld heb gekregen voor die film.’ –
